زالزالک گیاهی است از تیره گل سرخیان (در برخی کتاب ها آن را جزء دسته سیبی ها آورده اند) که بیشتر به شکل درختچه است و دارای شاخه های خاردار و گل های سفید، معطر و میوه های زرد و نارنجی می باشد. میوه آن خوراکی است و در اکثر نواحی معتدل می روید. درخت زالزالک به صورت خودرو در گرگان، اراک، کلاردشت، ارومیه، بروجرد، کوهستان های البرز و حتی ناحیه پس قلعه شمال تهران وجود دارد و همچنین در شمال ایران، گونه های وحشی آن به شکل خودرو در جنگل ها می روید و آن را (ولیک) می نامند.

تکثیر آن از طریق تخم و تهیه نهال انجام می پذیرد و در بهار، شکوفه های پرپر صورتی رنگ زیبایی دارد. میوه ای است کوچک حاوی هسته ای سخت.

خواص

1ـ میوه زالزالک بسیار قابض است لذا می توان آن را در موارد اسهال و اسهال خونی خورد، زیرا مقدار زیادی تانن دارد.

2ـ زالزالک دارای کلسیم و مقداری ترشی آلی و پکتین می باشد.

3ـ زالزالک برای تقویت قلب و معده بسیار توصیه شده است.

4ـ زالزالک در مواقع کم خونی و سل اثر نیکو دارد.

5ـ زالزالک از مازو، اسید تارتریک و اسید مالیک برخوردار است. مسلولین و مبتلایان به کم خونی می توانند از آن بهره مند گردند. همین طور است در باره روماتیسمی ها و مبتلایان به ورم روده.

6ـ میوه تازه آن دارای روغن چرب، قندهای گلوکز، فروکتوز، مواد معدنی گوناگون و نیز ویتامین «ث» می باشد.

7ـ در هسته زالزالک، ماده آمیگدالین است که اثر سمی دارد و باید از خوردن آن دوری گزید.

8ـ گل زالزالک اندکی معطر است و قبل از آنکه غنچه اش کاملاً باز شود، برای مصرف داروسازی، می چینند.

9ـ این گل ضد تشنج بوده و حرکات نامنظم قلب را تنظیم می کند. داروی مفید و خاصی بر ضد تپش قلب و ضربان شدید آن است.

10ـ زالزالک، اشتها را زیاد می کند، جهت قطره قطره آمدن ادرار توصیه شده است.

11ـ نوشیدن شربت میوه یاد شده با شکر سرخ برای رفع سردرد شدید فایده دارد.